monotonn|y

adj. 1. (jednostajny) [warkot] monotonous; [recytacja] monotone

- mówił monotonnym głosem he talked in a monotone

- słychać było monotonne kapanie wody you could hear the monotonous drip(ping) of water

2. (nieurozmaicony) [praca, codzienność] monotonous, humdrum; [styl, krajobraz] monochromatic

- prowadziła monotonny tryb życia she led a monotonous a. humdrum life